Między przyszłością a teraźniejszością: jak osoby aktywistyczne z młodzieżowego strajku klimatycznego przeżywają codzienność

Abstrakt

W obliczu narastającego kryzysu klimatycznego coraz ważniejsze staje się zrozumienie nie tylko strategii działania młodych aktywistów, lecz także ich wyobrażonych przyszłości oraz sposobów, w jakie te wizje kształtują ich codzienne życie. Artykuł odwołuje się do koncepcji imagined futures (Cuzzocrea & Mandich, 2015), by przeanalizować, w jaki sposób młodzi ludzie związani z ruchem Młodzieżowy Strajk Klimatyczny (MSK) w Polsce wyobrażają sobie przyszłość – i jak te wyobrażenia wpływają na ich emocje, decyzje oraz formy zaangażowania. Na podstawie analizy jakościowej badanie pokazuje, że zarówno dystopijne, jak i utopijne wizje przyszłości silnie oddziałują na dobrostan psychiczny młodych ludzi, ich poczucie sensu, sprawczości i przynależności. Dla części badanych nadzieja na systemową transformację przekłada się na konkretne wybory życiowe i codzienne praktyki – takie jak kierunek kształcenia, zaangażowanie w inicjatywy oddolne, postawy antykonsumpcyjne czy edukacja klimatyczna prowadzona przez rówieśników. Inni zmagają się z paraliżującym brakiem wyobrażeń przyszłości, prowadzącym do egzystencjalnego zastoju, wypalenia i trudności w planowaniu długofalowym. Artykuł pokazuje, że przyszłość nie jest fikcyjną linią, lecz żywą kategorią – negocjowaną w codziennym doświadczeniu poprzez strach, zmęczenie, nadzieję i poszukiwanie sensu. W tym ujęciu wyobrażone przyszłości funkcjonują jako emocjonalnie i politycznie znaczące konstrukty, które kształtują praktyki codzienności i sposób rozumienia siebie – wychodząc daleko poza sferę retoryki protestu.